Z powrotem w Wawie

To, co popełniłam, to było mistrzostwo świata! Nie wiem, kiedy ostatnio byłam tak długo u rodziców. Miałam być do wtorku, wróciłam dzisiaj. Byłam u rodziców dwa tygodnie!
Tak, mogłam sobie na to pozwolić, bo do wczoraj miałam urlop. Ale to, że do wczoraj miałam urlop nie oznacza, że pojutrze idę do pracy. O nie… Od teraz znów nastąpiły zmiany… na gorsze… Pracuję już tylko trzy dni… …dalej nie będę rozwijać tego tematu.
Po raz pierwszy wracając od rodziców nie czułam się, jakbym opuszczała więzienie, choć w domu na dobrą sprawę nic się nie zmieniło. To chyba zmieniło się coś we mnie… …w każdym razie mnóstwo czasu spędzałam na siedzeniu z książką na huśtawce, łapaniu czerwieni na skórze i niekończących się rozmowach z ojcem – takich, jakich chyba nigdy wcześniej nie prowadziłam.
Było w tym wyjeździe coś jeszcze.
Kompletnie nie denerwowałam się jadąc w tamtą stronę. Może dlatego, że zgodnie z rozkładem pociąg miał stać ponad pół godziny na Dworcu Centralnym. Podróży powrotnej poświęcę oddzielny wpis.